O nas

Właściwie od zawsze czułam, że człowieka nie da się podzielić na fragmenty i leczyć „po kawałku”. Że ludzkie ciało jest tak wspaniałe, że jedno wynika z drugiego, wszystko się wzajemnie przenika. Że potrzebne jest zrozumienie, wysłuchanie, utulenie, perspektywa. Do tego, oprócz serca i empatii, potrzebna jest wiedza. Tak zaczęłam uczyć się medycyny orientalnej.

W pewnym momencie sama miałam poważny wypadek. Doświadczając bólu, usłyszałam wiele diagnoz. Z czasem zrozumiałam, czego potrzebuje człowiek, któremu nagle skończył się cały dotychczasowy świat, a co jest mu zbędne. To doświadczenie zabieram ze sobą dalej, spotykając w swoim gabinecie ludzi, którzy bardzo często przychodzą w bólu, pozbawieni nadziei, z „wyrokami”. W moim przypadku powrót do pełnego zdrowia był możliwy właśnie dzięki akupunkturze. Dlatego wiem, że niczego nie ściemniam jako akupunkturzystka. Mam do tej niezwykłej sztuki ogromny podziw, szacunek i zaufanie.

Nie można cieszyć się życiem, żyjąc w bólu. Wiem to po sobie. Wiele razy, słysząc: „Powinna się pani cieszyć, że żyje”, będąc w bólu 10/10, po prostu wychodziłam bez słowa. Życie jest od życia. I ciągle powtarzam moim Pacjentom, że przychodzą do mnie na chwilę, bo świat czeka, a życie jest poza gabinetem. Ale najpierw trzeba ugasić pożar, potem zrozumieć, co się wydarzyło, aby nie powrócił. Zobaczyć, że był czymś więcej niż tylko bólem. Jesteśmy zbyt fajni, żeby zamiatać siebie pod dywan.

Dlatego zapraszam. Cierpienie nie uszlachetnia.